یکم اعتماد به نفس داشتنم بد نیست.

یکم که فکر کنی میفهمی زندگی خیلی زود میگذره. اینقدر زود میاد و میره که اصلا زمان اومدن و رفتنشو گم میکنی. تا زمانی که میوه سالم هست باید ازش استفاده کرد. از موقعش که میگذره بی استفاده میشه. اگرم کسی بخواد ازش استفاده کنه مسموم میشه .
زندگی هم مثل یه میوه میمونه. تا زمانیکه ادم جونه باید قدر زندگیشو بدونه. برای خودش هدف درست کنه و هدفش رو با پشتکار دنبال کنه.از تجربیات تلخ گذشتش درس بگیره و دوباره اون ها رو تکرار نکنه.درست خوب نیست؟ از قیافه و قد و قوارت حالت بهم میخوره؟رابطت با دوستت بهم خورده؟ از اینکه کسی بهت توجه نمیده ناراحت و غمگینی؟ با پدر و مادر مشکل داری؟ زیاد میخوابی و حوصله هیچ احد الناسی رو نداری؟برای چیزی که از دست دادی یا نداری حسرت میخوری؟فکر میکنی دنیا به اخر رسیده؟با نشستن و غصه خوردن نه تنها چیزی که رفته بر نمیگرده بلکه زندگی و اعصاب رو خسته و فرسوده میکنه.برای هر مشکلی راه حلی هست. راه حلش اینه که مرتب به خودت اعتماد به نفس بدی.فردا صبح که از خواب بلند میشی تا شب هزاران بار با خودت تکرار کن من میتونم 
وقتی به خودت تلقین کنی که از پس انجام هر کاری بر میای اعتماد به نفست میره بالا و خیلی راحت تر با زندگی کنار میای.همیشه لبخند بزن و شاد باش. بخدا جدی میگن که با خلق خوش مشکلات راحت تر حل میشه. بیا و یه خوبی در حق خودت بکن و از سردر گمی خودتو نجات بده.خدا هم همیشه همراهت خواهد بود و ازت بیشتر راضی هست.