من خیلی خیلی ادم حساس هستم و اگه به یکی دلبسته شم و ازش جدا شم خیلی غصه میخورم...
دیروزم روز اخر کلاس بود و روز اشغال خداحافظی...
یه خانومی بود دم در بانک میشست و تلفونا رو جواب میداد....خیلی خیلی زن خوبی بود...همیشه و در همه حال مهربون بود و به همه کمک میکرد...بیچاره صد هزار بار اومد سر کلاس هی گفت دلم برا همتون تنگ میشه
...رو تخته وایت برد برامون نوشت...(صلح...خیلی همتونو دوس دارم... کار جدید مبارکه...موفق باشید... و با بهترین ارزوها)...
زنگ تفریحم که رفته بودیم تو اتاق غذا خوری دیدیم طفلکی کیک برامون خریده...
اینم عکس دسته جمعی کلاس...(معلمه همون اقای کوچولو هستش که وسط همه نشسته و نیشش بازه)
...
و اینم اخرین عکس دو دوست...
امروزم کار اصلی شروع شدش... البته جایی که قراره کار کنم هنوز درست نکردنش... الان موقتا تو یه بانک دیگه هستم تا ببینم چی میشه...
صب که پدر جون همراه (شوهر خاله ماهم) اومدی منو رسوندی کلی قر زدی سرم... که چرا باز پاشدم رفتم بانک... که باید برم یه درس بخونم که ساعتی ۵۰ دلار دربیارم... خیلی حرف برات داشتم... اما من مث تو بیشرم و حیا نیستم که جلو کس و ناکس طرفمو سکه یه پول کنم... تو که نمیدونی تو دل من چی میگذره... نمیدونی که شبا از غصه با زور قرص میخوابم... نمیدونی که احتیاج به راهنمایی دارم... نمیفهمی که من نمیتونم تصمیم بگیرم... نمیدونی که چقد بی پولی... بی ماشینی......بیسوادی...عذابم میده... میگی برم مث ببعی خودمو بکشم... ۱۰ سال حداقل درس بخونم تا شاید یه گهی بشم... تا اون موقع چه خاکی باید برسرم بریزم؟... نکنه تو میخوای خرج منو بدی که برا من بلبل زبونی میکنی؟
....
شب که سر شام بازم جر و بحث شروع شد پاشدم رفتم تو اتاق دیدم داره هوار میکشه که چرا مرتیکه (شوهر خاله بدبختم) گفته اینقد بهم فشار نیاره...بعدم برگش گف که دیگه پول نداره خرج مفخوری مث من کنه... و باید پاشم کاسه و کوزمو جمع کنم و از اینجا برم...
میدونم که همه چی تقصیر خودمه... همون ۷ یا ۸ سال پیش داییم گف طناز اینا پدر و مادر نیستن... قاتل جونتن... اگه میخوای مرگ تدریجی داشته باشی تو این خونه بمون...گفتم نه... گناه دارن اینا تو غربت تک تنها بمونن... حال میفهمم که ...
نمیدونم چرا تب کردم...